I TE DUŻE I TE MAŁE

wszystkie cieszą nasze oczy
i roztapiają najzimniejsze kawałeczki serca

.
Jak takie cudo napatoczy się na obiektyw, to jak go nie sportretować ?
no jak ?!!  i jak go nie pokochać ? no jak ?!!


.
Nic to, że obżerają pąki świerków, że wyżerają najpiękniejsze pelargonie. Widać muszą ! A jak muszą, to niech wyżerają i tak kochane są.

.
I jeszcze im dołóżmy, bo głodomory straszne.  Co jedzą ?  Siano lubią i zboża, owies wprost uwielbiają. Tylko skąd owies mieszczuch ma wziąć ?
A te skrzydlate !!! Dla nich też w sercu miejsca mamy dość i na drzewach wieszamy karmniki. Sikorki każde ziarna zjedzą, nawet pokarm dla kanarków. Słoninka to ich szczególny specjał.

Jak patrzę na te ptaszki to wraca do mnie dzieciństwo. Święta i nasza choinka. Dziadziu zawsze śpiewał z nami starą kolędę : W dzień Bożego Narodzenia. To śpiewało się jeszcze w jego domu, na Kresach. Jak ja lubiłam to śpiewać ! Siadaliśmy w kucki pod choinką, lampki się paliły, za oknem śnieg a my tworzyliśmy radosny chórek, bo i Rodzice się dołączali.

                         .
                          W dzień Bożego Narodzenia
                          radość wszelkiego stworzenia:
                          ptaszki w górę podlatują,
                          Jezusowi przyśpiewują.
                          Przy-yśpiewują.

                          Słowik zaczyna dyszkantem,
                          szczygieł mu dobiera altem,
                          szpak tenorem krzyknie czasem,
                          a gołąbek gruchnie basem.
                          Gru-uchnie basem.

                          Wróbel, ptaszek, nieboraczek,
                          uziąbłszy śpiewa jak żaczek :
                          Dziw, dziw, dziw dziw, dziw nad dziwy,
                          Bóg i Człowiek wraz prawdziwy.
                          Wra-az prawdziwy

 .
                          A mazurek z swoim synkiem
                          tak świergoli za kominkiem:
                          Cierp, cierp, cierp, cierp, miły Panie,
                          póki ten mróz nie ustanie.
                          Nie-e ustanie.

                          A żurawie w swoje nosy
                          wykrzykują pod niebiosy;
                          czajka w górę podlatuje,
                          chwałę Bogu wyśpiewuje.
                          Wy-yśpiewuje.

.
                          Sroka wlazłszy na jedlinę
                          odarła sobie łysinę
                          i choć gołe świeci czoło.
                          Dzieciątku nuci wesoło.
                          We-esoło.

                          Kur na grzędzie krzyczy wszędzie:
                          wstańcie, ludzie, bo dzień będzie,
                          do Betlejem pospieszajcie,
                          Boga w ciele przywitajcie
                          Przy-ywitajcie  !!!

*

 ŚWIĘTA JUŻ BLISKO ... 

coraz bliżej ...

*

                            z radością  polecam  Malina M *                            

jeśli podobał Ci się ten wpis
to wejdź na liiil    i zagłosuj