CIOTECZKI

Kresowianki, absolutna esencja kobiecości.
Było ich osiem. Osiem sióstr, wśród nich moja babcia.
Każda z nich specyficzna ale wszystkie miały to COŚ, coś, co sprawiało, że o każdej można było powiedzieć - osobowość.

Co takiego miały cioteczki kresowianki ?

Przede wszystkim miały ogromne poczucie humoru i dystans do siebie.
Uwielbiałam wysłuchiwać ich opowieści i zaśmiewałam się do łez.
Miały też silne charaktery. To nie były wiotkie bluszcze ani mimozy. Potrafiły na delikatnych barkach unieść utrzymanie rodziny, kiedy ich mężowie odchodzili na wojnę, potrafiły też delikatnymi szyjami tak zakręcić, że męskie głowy odwracały się "jak należy" i nawet nie wiedziały, dlaczego się odwracają. Taka typowa, stuprocentowa, staroświecka kobiecość. Bieda, w czasie wojny i po niej, aż piszczała ale bez kapelusza nie ruszyły się z domu, nawet do sklepu po mleko. Kobieta miała być piękna i zadbana i już ! Dzieci, bieda, praca, dom, mąż, który jest, albo go właśnie nie ma, to wszystko nie przeszkadzało by w wolnej chwili, jak już wszyscy zasną, przerobić zasłony na sukienkę, wydziergać żakiet z poprutych pończoch lotniczych, albo ze starych koronek babci Ludwiki zrobić małą czarną na wielkie wyjście.  Żadne tam takie papiloty czy przydeptane klapki. Żadne niewymowne do kolan - barchany to wróg kobiety a upływający czas to jej wróg śmiertelny. Wszystkie miały zakodowaną w genach młodość.

I jeszcze jedno miały cioteczki.
Wszystkie, jak jeden mąż, miały piękne nogi.

Moja babcia wcześnie umarła więc cioteczki zastępowały mi babcię.
Zwariowane były od zawsze i do samego końca. A najbardziej zbzikowane były na punkcie upływającego czasu.
Z upływającym czasem wszystkie cioteczki walczyły jak lwice a w walce posługiwały się środkami niezbyt zgodnymi z prawem. Krótko mówiąc cioteczki łgały jak najęte i nawet z wojny potrafiły wyciągnąć dla siebie korzyści. No bo jak udowodnić, że dowód nie spłonął albo nie legł pod gruzami. Korzystając z zamieszania dowody cioteczek znikały w tajemniczych okolicznościach a potem się pojawiały z niewielkimi zmianami, z jedną maleńką zaszachrowaną cyferką. Takim sposobem nawet własne dzieci cioteczek nie znały prawdziwych dat urodzenia swoich mam.

- wiesz co Danusia, moja mamcia urodziła się w 907
- no coś ty! to moja była z 907
- nie gadajcie bo moja też !

I co z tym fantem ? przecież prababcia Ludwika nawet bliźniaków nie urodziła, nie mówiąc o trojaczkach. Ale w dowodach cioteczek jak byk stało i koniec. Na pytanie ile masz lat odpowiadały niezmiennie - czterdzieści i cho, cho. W tym przypadku nie kłamały bo przecież 65 to właśnie czterdzieści plus owo magiczne cho, cho. Zresztą w domach cioteczek nie pytało się o wiek. Pytanie o wiek było czymś poza wyobrażeniem o dobrym wychowaniu. To było jedyne tabu.
Cioteczki były wyrozumiałe, można im było wyłazić na głowę, były też dowcipne ale biada temu, kto cioteczkom podpadł. Marny los! biedny był delikwent, który o latka spytał a jeszcze biedniejszy ten, który obraził Złoczów. Bo Złoczów to było najpiękniejsze na świecie miasto, najbardziej nowoczesne z najlepszymi sklepami i domami, i w ogóle . Oj, podpadł jeden z zięciów, gdy nieopatrznie napomknął o lampie naftowej. Taki afront !!! w Złoczowie, lampa naftowa !!! w Złoczowie żarówki były przecież na długo nim je Edison wynalazł a dorożki mknęły po ulicach niczym pendolino.

Cioteczki trzymały się i kolegowały parami.

Dzisiaj opowiem o parze Kajka i Gizka, czyli Kazimiera i Gizela.
Z tymi cioteczkami miałam najbliższy kontakt. Kajka pomimo trzech mężów, nie miała swoich dzieci kochała mnie więc jak swoją wnuczkę. Pokazywała mi Warszawę od tej piękniejszej strony,  Nie zapomnę jak biegałyśmy do najlepszego fotografa bo wymarzyłam sobie zdjęcie z długimi włosami. Do dzisiaj się uśmiecham, gdy patrzę na ciociną treskę sprytnie przypiętą do moich krótkich włosiąt. Danusia była jak jej córka. Z dzieciństwa pamiętam ciche dni i aferę w domu. Danusia pojechała wtedy na kurs do Teresina a po drodze wstąpiła oczywiście do cioteczki do Warszawy. Dwa długie tygodnie gospodarowaliśmy sami, to znaczy, mój tatuś, mój dziadziu i my dwoje. W końcu nadszedł upragniony dzień powrotu mojej mamusi. Zadzwonił telefon, okazało się, że Danusia wraca samolotem, wtedy to była nie lada atrakcja . Tatuś zachwycony raczej nie był ale wyjścia nie było. Razem z bratem, księdzem, wyjechali po Danusię na lotnisko do Wrocławia i tu zaczęły się schody. Cioteczka tak pilnie zaopiekowała się Danusią, że panowie na lotnisku stanęli jak wryci. Z domu wyjechała szara myszka a wróciła ... no właśnie - Danusia wysiadła z samolotu w sztucznym futerku, w kapeluszu z wielbłądziej wełny a najgorsze, że ufarbowana na marchewkę. No to się mój tatuś wściekł i przestał odzywać. Dopiero wujek, jako ksiądz, musiał przemawiać mu do rozumu i tłumaczyć, że jest super. Jak się tatko dowiedział, że Kajka mamusię do samolotu wsadziła, zaopatrzyła w dwa kilo zdobycznej cielęciny i żółty ser z delikatesów, a następnie poprosiła dwóch starszych panów siedzących na fotelach obok, żeby się jej siostrzenicą zaopiekowali bo młodej kobiecie samej latać nie wypada.
Opiekowali się cały lot. Ej - to były inne czasy, inny świat i inni ludzie.

Tak wyglądała ciocia Kajka w młodości..

Nie zapomnę też pewnej wizyty w Krakowie u Gizi. Byłam wtedy na pierwszym roku studiów , nieprzytomnie zakochana. Ja we Wrocławiu  a moje Szczęście w Krakowie. Widywaliśmy się raz na dwa miesiące więc pewnego dnia postanowiłam wybrać się z wizytą do cioci do Krakowa. oczywiście cioteczka została poinformowana. Przyjechałam zachwycona. Wszystko było w porządku dopóki nie wybrałam się na randkę

- wychodzisz z absztyfikantem ?
- tak ciociu, zaczerwieniłam się po czubek włosów
- a w czym pójdziesz ?
- no w tym , co mam na sobie 
- no wiesz !!! czy ta Danusia zwariowała !!! zapomniała w czym się 
  chodzi !!! w granatowej sukience na randkę !!!

Cioteczka była zbulwersowana tym, że moja rodzicielka wypuściła mnie na spotkanie z chłopakiem w granatowej sukience z białym kołnierzykiem. A co, taką miałam najładniejszą a do kołnierzyka kwiatek przypięłam. Gizia nie chciała jednak słyszeć o "czymś podobnym" i zaraz podarowała mi sukienkę mojej kuzynki. Cud nie sukienka, nawet na tamte czasy. Kuzynka była młodsza i trochę niższa więc na mnie wypadło super dopasowane i super mini. A do tego sukienka robiona była na szydełku, z szaro błękitnej włóczki. Dekolt do pasa, talia dopasowana jak u osy a od tali w dół sukienka rozkloszowana, rękawy wąskie, długie, przy nadgarstku lekko rozszerzone w bomkę i zebrane na rulonik, w pasie sznurek z pomponami. Cioteczka spojrzała: noooo - to niech teraz zobaczy !!!  Nie da się ukryć, zobaczył a ja nosiłam tę sukienkę przez całe studia i potem chyba jeszcze z pięć lat.

To właśnie młoda cioteczka Gizia.

Jak już cho, cho cioteczek osiągnęło rozmiary znaczące, czyli jak cioteczki nieuchronnie zaczęły się zbliżać do czwartej młodości, zaczęły mieć dużo wolnego czasu. Obie wdowy więc odwiedzały się wzajemnie. Jedna w Warszawie druga w Krakowie.

Tym razem padło na Gizkę. Przyjechała w odwiedziny do Warszawy. Siedziały sobie jak u Pana Boga za piecem wspominając czasy świetności aż postanowiły upiec sobie ciasto drożdżowe z przepisu prababci Ludwiki. Ciasto pracochłonne i absorbujące. Zrobiły rozczyn , postawiły żeby rosło i nagle Kajka przypomniała sobie, że nie ma rodzynek. Zdobycie rodzynek w tym czasie graniczyło z cudem więc Kajcia ubrała się ciepło i ruszyła na polowanie. Tylko nie otwieraj drzwi i nikogo nie wpuszczaj ! rzuciła na odchodnym. Oczywiście pierwszą rzeczą, jaką zrobiła Gizia, po wyjściu siostry, było było otwarcie drzwi na oścież, gdy tylko pierwszy ktoś zadzwonił. Za drzwiami stał elegancki starszy pan, w kapeluszu i z laseczką. Pan się przedstawił jako przyjaciel rodziny i jeszcze uroczo się uśmiechnął. Ma klasę - oceniła cioteczka. Tacy eleganccy starsi panowie nie bywają oszustami. Wpuściła więc pana do dużego pokoju i poprosiła by się rozgościł, bo ona musi zająć się ciastem. No i zajęła się a że cho,cho nie wpływa na urodę kobiety za to miewa wpływ na jej pamięć więc cioteczka zapomniała o delikwencie.
Wraca Kajka:

- Nikogo nie było ?
-  oj ,przyszedł jeden taki, idź do pokoju to zobaczysz.

Kajka zaciekawiona poszła i nagle wrzask: Ratunkuuuu !!!
Ciasto się wywaliło, Gizka z impetem wpadła do pokoju a na ziemi trup. Starszy pan usiadł przy stole po czym dostał zawału i zmarł na miejscu. Upadając z krzesła pociągnął obrus i ściągnął na ziemię wszystko, co było na stole. Dywan zagłuszył stukot, zresztą w kuchni radio grało, a gdy się ma cho, cho to i ze słuchem bywa różnie.

- o Boże Gizka !!! jaka ty jesteś głupia !!!
- no wiesz !!! a niby to dlaczego ?
- przecież mówiłam ci, żebyś nikogo nie wpuszczała, 
  mówiłam ! a wiesz, co teraz będzie !
- no co ???
- teraz siostruniu to przyjedzie milicja i wezmą nas na przesłuchanie 
- i co ??? no to wezmą
- i będziesz musiała zeznawać całą prawdę ! pod przysięgą !
- no to co, przecież powiem 
- taaaak ??!
- a jak cię zapytają ile masz lat ?! będziesz MUSIAŁA się przyznać
- ooooch !!!

Czy ja mam coś z cioteczek ?
Nie wiem. Na pewno jestem optymistką, lubię ludzi , lubię lekki dowcip no i kocham Złoczów, tylko lat nie fałszuję.
A co mi tam, mogę powiedzieć - mam ... ile mam  ;o)

                     z przyjemnością  polecam  Malina M *                          

jeśli podobał Ci się ten wpis
to wejdź na liiil    i zagłosuj