JAKA CÓRKA

taka laurka, mawiała moja Pani, kiedy to w pierwszej klasie malowaliśmy, z wielkim zapałem, laurki dla mam i dla tatusiów. Do chłopców też jakoś tam przemawiała, ale wtedy chłopcy byli poza moim zainteresowaniem, więc nie zapamiętałam. Malowałam z całego serca, najpiękniej jak tylko umiałam: krzywe tulipanki, dziwne niezapominajki, czerwone róże, no i koniecznie wieeeelkie serducho. Ma się rozumieć laurkę zwijałam w rulon
i wiązałam ulubioną kokardą. Dzisiaj laurek już nie robię, ale w życzenia nadal wkładam serce. Z sercem obchodzę urodziny moich bliskich.

Tak niedawno pisałam, że moja Mamcia skończyła osiemdziesiąt lat, a tu, jak z bicza bies strzelił, ani się spostrzegłam, Mamcia skończyła 82 ...

Urodzinowe zdjęcie 

w urodzinowym prezencie

Żeby okazać się córką, godną takiej Mamci, postanowiłam urządzić Jej urodziny. Też oczywiście w prezencie. No bo Mamcia powinna, na taki jubileusz, co najmniej norki, albo jakiegoś syberyjskiego tygrysa, ode mnie dostać, a tu pospolitość skrzeczy ... zwykły szlafrok w kropki Jej się trafił.

I drugi, gładki. Malinowy oczywiście.

Ale to jeszcze nie koniec. No bo Mamcia powinna, na taki jubileusz, co najmniej wycieczkę na jakieś Bahamy, pod palmę, ode mnie dostać, a tu pospolitość skrzeczy ... palma i owszem, była, ale na talerzu. Bananowa.

.
Za to serwetki w kropki. Jak Mamcia lubi. Jak szaleć, to szaleć ! Dostała je w komplecie, ze szlafroczkami. Też malinowe. Żeby chociaż były jedwabne, ale nie, papierowe ! Hmm - jaka córka taka laurka. Mamcia, jak to moja Mamcia, zachwycona i tak, ze wszystkiego, była.

Urodziny trwały dwa dni i nie obyło się bez tragicznych wydarzeń.
Nasze mieszkanie jest niewielkie, więc goście przychodzą na raty. Trochę miałam zachodu. Jeszcze na dodatek zrobiłam sobie takie kuku, że strach pomyśleć. Ulubionym przysmakiem mojego braciszka jest specialite de la maison, czyli tak zwany Sernik Hani. Miesza się dużą śmietanę, 5 jajek i trochę cytryny, wlewa się toto na gotujące mleko i zostawia mrugające przez 15 minut. Potem się odcedza na sitko i tak, do drugiego dnia, serek sobie w lodówce stoi. Na drugi dzień serek przeciera się się przez sitko. Potem uciera się 1/3 kostki margaryny, z cukrem i wanilią, i po łyżeczce dodaje serek. Na koniec dodaje się całą paczkę posiekanych orzechów i całą paczkę sparzonych rodzynek. Masę wkłada się do pucharków, na wierzchu układa brzoskwinie z puszki i zalewa galaretką agrestową, rozrobioną sokiem z brzoskwiń. Specialite gotowe ! Czasochłonne, ale że wszyscy u nas lubią, to postanowiłam przyrządzić. Ojjjjj - bokiem mi tym razem ten mój serniczek wyszedł. Ser udał się świetnie, ucierał się super, dodałam posiekane orzechy i rodzynki a potem spróbowałam na wszelki wypadek ... noooooooo - takiego obrzydlistwa to nie jadłam w życiu !!! Wyobraźcie sobie smak sernika, w którym jest cukier waniliowy + 1/2 szklanki soli !!! Potem jak durna latałam, żeby jakieś dobre ciasto zdobyć, a potem to już wszystko miałam do tyłu. Ciasto zdobyłam raczej średnio pyszne i od razu było widać, że kupowane. Plama na całej linii.

Ale to jeszcze nie koniec kataklizmów.
Gdy tylko trochę zapomniałam o serniku, ruszyłam do przodu jak ta burza. Posprzątałam pobojowisko w kuchni, a potem, już nieco spokojniejsza, wypiłam kawkę, usiadłam w pokoju i złapałam trochę oddechu. Hmm ... łapanie oddechu i spuszczanie kuchni z oka wtedy, gdy mają przyjść goście, to nie jest jednak najlepszy pomysł. Wracam ja sobie do mojej świeżo wysprzątanej kuchni, a tu niespodzianka ! Zamurowało mnie już od progu: tafla wody lśni w promieniach słońca a moje najśliczniejsze, różowe paputki z pomponami, niczym łódki, zmierzają wartko do przedpokoju. W jednej chwili, jak błyskawice, przemknęło mi przez głowę:

- jakie cudne słoneczne, zimowe, refleksy kładą się na wodę
- urządzenie elektryczne pod prądem, niestety, stoi w tej wodzie
- główny zawór wody znajduje się pod zlewozmywakiem
- izolacja w stropie wywinięta jest, powinna być, na ścianę 15 cm
- w sieci płynie woda pod ciśnieniem chyba więcej niż sześć atmosfer
- jak jeszcze tak chwilę postoję to sąsiadka będzie miała niezły remont

Moje, mniej śliczne, granatowe papcie zakończyły żywot, kiedy brnęłam wpław do zlewozmywaka. Nie wiem, czy to było sześć wiaderek, czy może tylko cztery. Zbieranie wody ręcznikiem, nawet jak przegląda się w niej zimowe słoneczko, nie jest zajęciem zbyt poetyckim, a na domiar złego człowiek jest spocony jak mysz i do gości niezbyt się nadaje. Na moment się załamałam. Nic mnie już nie uratuje. A jednak ...

Ponoć w zamierzchłych czasach króla Popiela uratowały myszy. Mogły Popiela, mogą i mnie, pomyślałam sobie. Może tu chociaż coś podziałam, żeby się gościom gębusie uśmiechnęły, jak nie przymierzając, myszkom do sera. Uśmiechnęły się, a mnie od razu lżej się na sercu zrobiło.

.

URODZINOWE MYSZY

Mamusi Danusi

- 8 do10 świeżych jajek (od szczęśliwej kury)
- puszka tuńczyka w oleju (najlepiej Rio Mare)
- trochę majonezu (bez przesady)
- maggi (oryginalne, w kwadratowej butelce)
- sól, pieprz i vegeta (do smaku)
- do ozdoby - to, co widać na zdjęciu

Ugotować jajka na twardo, obrać, pokroić na połówki, Żółtka wyjąć na miseczkę, rozdrobnić widelcem dodać tuńczyka z puszki, z odrobiną oleju. Dokładnie rozmieszać, a właściwie rozgnieść, dodać łyżkę majonezu, przyprawić do smaku solą, pieprzem. szczyptą cukru, pokropić sporo maggi. Dokładnie utrzeć. Nadziewać połówki jajek. Nadziewać tak, by została łyżka nadzienia. Z tej łyżki nadzienia robimy myszowaty sosik, dodając sporo majonezu i sporo maggi. Sosik podajemy obok myszek tak, żeby każdy mógł swoją mysz na talerzu odwrócić do góry nogami i polać jej brzuszek sosem. Inaczej myszy będą suche i do niczego.

Myszy na zdjęciu są lekko przymarnowane, bo pozują na drugi dzień. Właściwie to są już niedobitki myszy. Reszta towarzystwa nie zdążyła schować się do mysiej dziury i wpadła w pułapkę. Skończyły dumnie na gościnnych talerzach, ratując mój nadwątlony nieco honor. Przynajmniej były posolone, nie posłodzone.

Urodziny będą pamiętne. Przez słony sernik, przez łódki z pomponami, przez wesołe myszy, przez zapach pomarańczy, jak dziecięce marzenia, i przez najpiękniejszy uśmiech mojej Mamci ... Taki sam od lat ...
Choćby się paliło, waliło, soliło, czy nawet pływało ...

*

                        z przyjemnością polecam Malina M *                          

strona liiil