MA PRAWIE STO LAT

Wczoraj złożyłam Jej życzenia na Dzień Babci.

Ludmiła - najmłodsza siostra mojej Babci

Ciocia Lila, bo tak ją wszyscy nazywamy, niedługo skończy 100 lat ! Piękny wiek, a co za umysł !!! Lila mieszka w Olsztynie. Codziennie rozmawia z moją Mamusią przez telefon, ze mną czasem też. Jak obie rozmawiają, to proszę o przełączenie na głośnomówiący. Lubię słuchać Cioci, jej głosu z charakterystycznym akcentem, sposobu w jaki mówi i tego, co mówi. A ciągle jeszcze tyle ma do powiedzenia !

Najmłodsza z ośmiu sióstr, oczko w głowie prababci.

Zdjęcia zrobione w 1920 roku. Lila miała wtedy 5 lat i do teraz wspomina ten czas . Mieszkali na Zamku Sobieskiego. Dla małej dziewczynki wcale nie było tak uroczo w tym zamczysku. Wielkie pokoje zawsze zimne a na zamkowym podwórzu często, gęsto, przechadzały się straszne potwory, których Lila panicznie się bała. Biegła wtedy do ukochanego Tatka a Tatko potwory przeganiał precz, przy okazji wygłaszając mowę do sąsiadującego przez płot gospodarza, by swoje krowy lepiej pilnował.

Czesława poznała Lila w czasie wojny. Szalona wojenna miłość. Ślub bez zapowiedzi, bo jak powiedział ksiądz „dzieci kochane bomby lecą na głowę, co tam zapowiedzi”. Na ślub szli piechotą a właściwie to biegli, w międzyczasie chowając się do piwnicy, bo nalot, za nalotem. Cesiu, bo tak go nazywała, ukończył konserwatorium we Lwowie. Miał piękne, smukłe dłonie i piękną duszę. Nie przeżył wojny.

Skrzypce to było jego życie, jego pasja.

Po roku szczęścia urodziła się im córeczka, wcześniak, bardzo maleńki wcześniaczek. Nie było wtedy inkubatorów, jakiś rosyjski lekarz poradził w szpitalu by w domu dziecko obłożyć watą, i ułożyć wysoko, pod dużą żarówką, żeby było ciepło. Przeżyła, pod tą żarówką, ku wielkiej radości całej rodziny. Była wojna, o salach koncertowych nie było co marzyć. Cesiu zatrudnił się jako urzędnik na poczcie.

W Złoczowie na Kępie.

Córeczka rosła i miała już prawie dwa lata. Pewnego pochmurnego ranka Cesiu wyszedł z bańką po mleko dla małej. Na ulicy był spokój. Jakaś kobieta pchała wózek, powoli poszedł za kobietą z wózkiem. I nagle ruch, akcja, biegli jacyś chłopcy z karabinami, z piskiem opon nadjechało niemieckie auto, zza węgła wypadł z ogromną prędkością drugi samochód, kobieta właśnie zaczęła przechodzić przez jezdnię. To był moment, Cesiu skoczył jak żbik, odepchnął kobietę z wózkiem ale sam już nie zdążył, samochody zderzyły się, trafił prosto pod koła, życie, za życie a właściwie za dwa. Zostały po Nim skrzypce … i sale koncertowe, w których nie zagrał. I mała dziewczynka, która nigdy więcej nie usłyszała, jak jej tata gra na skrzypcach.

Lila została sama z córeczką

Czas biegł dalej. Najpierw zamieszkała u prababci, potem przeniosła się do siostry, niedaleko Warszawy. To nie był czas dla kobiet bluszczy, musiała więc, chcąc, nie chcąc, być dzielna. Poszła do pracy i sama wychowywała małą. A potem los ofiarował jej drugiego wspaniałego mężczyznę. Ożenił się z Lilą. Zamieszkali w Olsztynie. Bardzo kochał obie, do końca życia.

Lila jest i od zawsze była bardzo optymistyczną, pełną humoru i werwy kobietą. Kiedyś paliła papierosy na długiej lufce, opowiadała świetne dowcipy i pasjami grywała w brydża. Nawiasem mówiąc oszukiwała w tej grze jak pies. Nawet gdy już została wdową i sławne "cho, cho" po czterdziestce osiągnęło spore rozmiary, Lila z gry nie zrezygnowała. Miała kółko wiernych przyjaciół, grywali u każdego po kolei. Ubierała się elegancko, brała laseczkę i dzwoniła po taksówkę. Zawsze przyjeżdżał ten sam taksówkarz, pomagał wsiąść i wiózł, gdzie trzeba. Przez lata tak się przyzwyczaił, że kiedy cioteczce coś niechcący się pomyliło i podała zły adres to mówił - "przepraszam bardzo ale Pani Starsza dzisiaj gra gdzie indziej"  i rzeczywiście miał rację, Starsza Pani grała gdzie indziej.
Nie tak dawno zadałam Jej przez telefon pytanie:

- Ciociu, gra Ciocia w brydża ?
- no coś ty !!! przecież całe towarzystwo poumierało !

Fakt, mądra odpowiedź na niezbyt mądrze zadanie pytanie.

Jeśli tę notkę przeczyta Roman, który tu często komentuje, to mam dla Romana pozdrowienia od Cioci Lili, starszej koleżanki z tej samej ulicy. Cioteczka często pyta o Romana a przy okazji wspomina ulicę Legionów i najlepsze na całym świecie ciastka od Maćkówki.

*

Dzień Babci był wczoraj a ponieważ dzisiaj jest Dzień Dziadka, to jeszcze zostawię tu bardzo dla mnie drogie i pamiątkowe zdjęcie.

Na zdjęciu jestem z moim  Dziadziem Romualdem.

Ja to ten pulpet z jasnymi włosami. Mój Dziadziu przypominał zupełnie profesora Zina. To Dziadziu mnie uczył czym w życiu jest honor, czym jest odpowiedzialność za drugiego, przyjaźń wiara i patriotyzm. Przez 17 lat byłam jego ukochaną wnuczką i nie wyobrażałam sobie, że może odejść. Tak całkiem to nigdy nie odszedł. Patrzy tam na mnie z góry a ja do tej pory czasami sobie z nim w duchu rozmawiam

***

                     z przyjemnością  polecam  Malina M *                          

jeśli podobał Ci się ten wpis
to wejdź na liiil    i zagłosu